Deze citaten zijn van echte patiënten en naasten die zijn verzameld in het kader van wetenschappelijk onderzoek naar gedeelde besluitvorming voor ECT. De citaten zijn zo aangepast dat het niet mogelijk is om de personen te herkennen. De namen en leeftijden zijn niet de echte gegevens. Gelijkenissen met bestaande gebeurtenissen of personen zijn puur toevallig.
Bron: Rovers J, Schönberger L, Loef D, van Eijndhoven P, Verwijk E, Somers M, Dols A, Tendolkar I. Exploring the Decision-Making Process for Electroconvulsive Therapy in Patients With Major Depressive Disorder and Their Relatives After Treatment. J ECT. 2025 Feb 17. doi: 10.1097/YCT.0000000000001106.
Ervaringen van patiënten en hun naasten
”Na ECT had ik eindelijk weer zin om dingen te gaan doen, zoal wandelen, fietsen en golfen. Dat had ik al heel lang niet meer gevoeld. Misschien niet zoveel zoals het ooit was geweest, maar duidelijk meer dan voor ECT. Daaraan merkte ik dat de behandeling iets voor mij deed”
Hans – 64 jaar – patient
”Ik kan me bijna niet meer voorstellen dat ik zo was. Dat ik op elk voorstel nee zei en niets meer zag zitten. Dat heb ik nu niet meer na de ECT. Ik ben gewoon weer wie ik was, een levensgenieter!”
Irene – 52 jaar – patient
”Ik was helemaal verbaasd dat ik zo snel opknapte. Eigenlijk al binnen een paar weken tijd. Vriendinnen zeiden dat ook tegen me. Ik was weer vrolijk, had weer echt plezier en had gewoon weer wat te vertellen aan iedereen. Helaas duurde dat maar voor een paar maanden na het stoppen van ECT. Inmiddels ben ik eigenlijk gewoon weer terug bij af. ”
Lina – 48 jaar – patient
”Het belangrijkste is dat ik mijn vrolijke partner weer terug heb. Dat is het grootste pluspunt van ECT. Nu gaan we weer op vakantie met de kinderen, dat had een jaar geleden nooit gekund.”
Senne– 30 jaar – naaste
”Wat tot op de dag van vandaag de meeste indruk maakt is dat mijn vrienden wel eens vertellen over wat we hebben meegemaakt vroeger, herinneringen met elkaar ophalen, en dat ik gewoon helemaal niet meer weet waar ze het over hebben. Je bent er dan geen deelgenoot meer van. Dat is nu kort na de ECT nog steeds zo en ik hoop dat dit nog terugkomt.”
Naomi – 32 jaar – patient
”Tijdens en na de ECT waren er weldegelijk geheugenklachten. Vooral het vergeten van afspraken gebeurde heel veel. Maar ook een deel van de periode van opname in het ziekenhuis is mijn partner kwijt. Misschien is dat ook maar beter. Bepaalde dingen, zoals spellen spelen met mede-patienten kan ze zich dan wel weer herinneren. Maar het meeste van die tijd, is ze gewoon kwijt. Inmiddels kan ze wel weer afspraken onthouden gelukkig. ”
Lucas – 72 jaar – naaste
”Toen de psychiater ECT voor het eerste noemde, schrok ik ontzettend. Ik zag meteen die ene film voor me, waar ze iemand als straf elektroshocks toedienden. Dat wilde ik natuurlijk absoluut niet. De psychiater legde uit dat dit beeld in de film niet klopt met de huidige tijd. De behandeling vindt onder andere onder narcose plaats. Toch was ik heel bang. De verpleegkundigen legden alles stap voor stap met foto’s uit. Dat gaf meer vertrouwen. En ook nu, na de ECT, weet ik dat het allemaal heel gecontroleerd en wetenschappelijk verloopt. Mijn beeld van ECT is nu een stuk positiever”
Maria – 78 jaar – patient
”Toen ik mijn vrienden vertelde dat ik ECT zou krijgen zeiden ze bijna allemaal ”dat zou ik echt nooit doen, is er iets anders wat ze kunnen?” Dat hielp me totaal niet. Je merkt dan toch echt dat je nog steeds makkelijker over lichamelijke ziekten kunt praten dan over depressie, laat staan over ECT. Het blijft niet volledig geaccepteerd. Gelukkig kreeg ik wel steun van mijn ouders tijdens de behandeling en ik hen heb ik dan ook vaak meegenomen naar gesprekken met de psychiater.”
Jayden – 28 jaar – patient
”Wat mij heeft geholpen in de keuze voor ECT was vooral het horen van ervaringen van andere mensen die ook ECT hadden gehad. Toevallig las ik in de maand voordat ik ECT kreeg een interview met iemand die de behandeling al had gehad. Ik herkende mij in dat verhaal, ik was ook al meer dan een jaar ziek en ook bij mij hadden medicatie, therapie en opname geen effect gehad. Ik dacht altijd dat je veel erger ziek moest zijn om ECT te krijgen. Ik durfde het dan ook bijna niet. Maar door het verhaal te lezen, kon ik dat meer loslaten en heb ik toch de stap gemaakt. Daar ben ik nu blij om.”
Esmée – 66 jaar
Ondersteund door
